موفقیت در هر زمینه‌ای نتیجه یک عامل نیست/آگاهی درباره روزهای باقی‌مانده به کنکور
به گزارش اشراق۲۴،بسیاری از روانشناسان و مشاوران، ترس از کنکور را احساس بیهوده‌ای قلمداد می‌کنند و معتقدند که قسمت اعظمی از این ترس و اضطراب به خاطر بزرگنمایی و چشم و هم چشمی والدین و یا متاسفانه فضاسازی عده‌ای سودجو صورت می‌گیرد.
بدون شک کنکور مهم‌ترین آزمون زندگی ما نیست ولی می‌تواند یکی از مهم‌ترین آزمون‌ها قلمداد شود و کارشناسان اذعان می‌کنند که اگر کسی فوت و فن عبور از رقابت چندصد هزار نفری را بلد باشد، به راحتی به هدف غایی خود دست می‌یابد.
یک مشاور تحصیلی در این رابطه می‌گوید: استرس یا تنیدگی که امروزه از آن تحت عنوان بیماری قرن نام می‌برند واقعیتی انکار ناپذیر است و لزومی ندارد که به تمامی از زندگی حذف شود؛ چراکه بدون استرس زندگی راکد و ساکت بوده و انگیزه و تحرک آدمی رو به افول می‌گذارد. از طرفی وجود زیاد از حد آن هم نظام و سیستم بدنی را به میریزد و کارآیی را دچار اختلال می‌کند. از این رو برای داشتن حالت بهینه‌ای از استرس مدیریت آن در همه امور از جمله امور تحصیلی ضروری به نظر می‌رسد .
امید محمدوردی ادامه می‌دهد: متاسفانه با وجود دیدگاه‌های مخالف و موافق در فلسفه وجودی کنکور سراسری، قسمت بزرگی از سرنوشت فرزندانمان بعد از اتمام دوره متوسطه در کنکور رقم می‌خورد و اینکه در چه رشته و کدام دانشگاهی پذیرفته خواهند شد بسیار مهم به نظر می‌رسد. علاوه بر این، کنکور آینده شغلی و به تبع آن ازدواج افراد را هم تا حد زیادی تعیین می‌کند و طبیعی است که داوطلبان و خانواده‌ها را درگیر کند. از این رو باید روزهای باقی مانده به این ماراتن بزرگ را مدیریت کنیم.
وی می‌افزاید: موفقیت در هر زمینه‌ای از جمله امر تحصیل نتیجه یک عامل نیست و والدین یکی از عوامل بسیار مهم در موفقیت تحصیلی فرزندان خود به شمار می‌آیند؛ در واقع گوشزد کردن این نکته به فرزندان که برای آینده خود یا باید درس بخوانند و یا هنری بیاموزند، همچنین القای این طرز تفکر که در هر بعدی از زندگی تلاش لازمه موفقیت است، ضروری به نظر می‌رسد.
محمدوردی به والدین خاطرنشان می‌کند: باید در ایام امتحانات و آزمون کنکور، سعه‌صدر و انعطاف بیشتری نسبت به رفتارها و حتی پرخاشگری‌های دانش‌آموزان داشته باشیم و رفت و آمدها و مهمانی‌ها را تا حد امکان کم کنیم. همچنین باید واقع‌گرا باشیم و بدانیم که وضعیت درسی فرزندمان در پایه‌های قبلی مهم است و حتی کار مضاعف در سال آخر شاید نتواند کم کاری سال‌های قبلی را جبران کند.
این مشاور تحصیلی یادآور می‌‌شود: لزومی ندارد که اقوام و آشنایان از معلم خصوصی و کنکور فرزندمان مطلع باشند؛ چرا که این موضوع فشار روانی بیشتری روی بچه‌ها وارد می‌کند. همچنین همه ما باید به جای تحلیل‌گر، پدر و مادر باشیم و برای یافتن علل و رفع نواقص تحصیلی فرزندمان، پایگاه و پناهگاه امنی به‌شمار آییم. هر کس قابلیت‌های فردی خود را دارد و نباید فرزندمان را با کسی مقایسه کنیم.
این روان‌شناس تصریح می‌کند: اگر برای کمک به آرامش روانی فرزندمان هزینه می‌کنیم، حق نداریم که سر او منت بگذاریم و اگر مشکلی احساس شد، باید در محیطی آرام و منطقی به حل آن اقدام کنیم. هیچ چیزی به اندازه تقویت انگیزه‌های درونی برای مطالعه و خود مدیریتی و استقلال در امر تحصیل کاربردی نیست و پدر و مادر در وهله اول باید برای تلاش فرزندشان و نه نتیجه آن ارزش قائل باشند.
این مشاور تحصیلی در نهایت به والدین تاکید می‌کند: فرزندان ما هر چقدر هم که مغرور و به عبارتی کله‌شق باشند، پناهگاه امنی جز آغوش والدین ندارند و بدون شک از پدر و مادر خود انتظار دارند که فضای خانه را شبیه کلاس‌های آموزشی نکنند. دانش‌آموزان قبل از برگزاری کنکور به حد کافی مضطرب هستند و هیچ‌کس جز والدین نمی‌تواند بر این اضطراب دامن بزند و یا از شدت آن بکاهند. علاوه بر این، باید بپذیریم که فرزندان ما به دنیا نیامده‌اند تا آرزوهای از دست رفته پدر و مادر را برآورده کنند. آن‌ها بدون شک با ما تفاوت‌های فاحشی دارند
